Homeopathische geneesmiddelen

Homeopathische geneesmiddelen zijn afkomstig uit planten, mineralen en dierlijke producten. Daarnaast worden er ook homeopathische geneesmiddelen gemaakt van bijvoorbeeld reguliere geneesmiddelen om bijwerkingen van die middelen te verminderen of ook van andere chemische stoffen om allergische reacties op die stoffen te verminderen.

Homeopathische geneesmiddelen worden op een bijzondere manier bereid, door middel van een proces dat potentiëren wordt genoemd. Dat is een bereidingswijze waarbij de oorspronkelijke stof verdund wordt, terwijl de oplossing ondertussen geschud wordt.

Potentiëren wordt gedaan in stappen. Aan de benaming is te zien hoe groot de stappen waren die zijn toegepast: bij een D-potentie (decimale potentie) gebeurt dit in stappen van 1 op 10, bij een C-potentie (centesimale potentie) in stappen van 1 op 100. Er bestaat ook een LM-potentie, in stappen van 1 op 50.000.

Afhankelijk van het aantal stappen dat wordt gezet resulteert het bereidingsproces in geneesmiddelen van zogeheten “lage potentie” (D1-D12, of C1-C6), “medium potentie” (D13-D30, of C7 tot C15) en “hoge potentie” (D200 of C200 en hoger).
Zelfhulpmiddelen die bij de drogist verkrijgbaar zijn, bevatten voornamelijk middelen met lage en medium potenties. Artsen kunnen hoge potenties voorschrijven.

Door potentiëren wordt het toxische effect van de stof geëlimineerd. Op deze wijze kunnen toxische stoffen toch hun geneeskrachtige werking ontplooien, ook bij verzwakte patiënten (zie ook Geschiedenis).

Uit de praktijk blijkt dat een hogere potentie een langer en dieper effect geeft. Het lijkt dat door het potentiëringsproces de stimulerende werking op het zelfgenezend vermogen toeneemt.
Vele onderzoeksstudies in laboratoria (1) tonen aan dat hoge potenties – ook boven het getal van Avogadro – nog steeds informatie bevatten die met specifieke meetmethoden kan worden aangetoond.
In de geneeskunde is het principe van hormesis bekend. Dit principe houdt in, dat eenzelfde stof die schadelijke biologische effecten heeft in een matige tot hoge dosis, juist positief effect kan veroorzaken bij een lage dosis. Bijvoorbeeld worden door een normale dosis van atropine de parasympathische zenuwen geblokkeerd waardoor slijmvliezen opdrogen, terwijl extreem lage doses atropine leiden tot toename van afscheiding door de slijmvliezen.
Er is veel onderzoek gedaan naar water en de bijzondere eigenschappen daarvan (zie bijv. het werk van Martin Chaplin (2), die nu onder andere onderzoek doet naar intercellulaire vloeistoffen). Dit kan helpen om te gaan begrijpen hoe homeopathische geneesmiddelen ook in hoge potenties biologische activiteit kunnen behouden.

Ook de ontwikkelingen op het gebied van nanotechnologie bieden uitzicht op een verklaring voor de werking van homeopatische potenties. Vermoed wordt, dat nanopharmacologische doses dieper kunnen doordringen in cellen en de bloed-hersen-barrière kunnen passeren.

1. Samenvatting van onderzoeksstudies in laboratoria, zie bijv. https://facultyofhomeopathy.org
2. Website van Martin Chaplin bij London South Bank University: http://www1.lsbu.ac.uk/water/martin_chaplin.html